ಅವಳದೇ ಗುಂಗು ಪ್ರತಿಕಣದಲ್ಲೂ…

ಹುಲ್ಲಿನೆಸಳಿನ ಇಬ್ಬನಿಯಂತೆ ಕಂಡಾಗಿನಿಂದಲೂ ನೀ ಕಂಡಾಗಿನಿಂದಲೂ

ನಿನ್ನದೆ ಬಿಂಬ ನನ್ನ ಮನದ ತುಂಬ

ನಿನ್ನ ಕುಡಿ ನೋಟವೇ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ತುಂಬ,

ನೀ ದಾಟಿ ಹೋದ ಹಾದಿಲಿ ಈಗ ಹೂ ಬಳ್ಳಿಗಳ ಮುಷ್ಕರ...!

ಮತ್ತೆ ನೀ ಬಾರದಿರಲು ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಬಹಿಷ್ಕಾರ, ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಬಹಿಷ್ಕಾರ...

ನಿನ್ನ ಗುಂಜನದ ಪ್ರತಿದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವ ಮಂಕು-ಮಂಕು,

ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರಿನ ಜಪದಲ್ಲಿ ಆ ‘ಸೂರ್ಯ’ನ ಕಾಂತಿಯೂ ಮಂಕು-ಮಂಕು ಮಂಕು-ಮಂಕು...

ಕೈ ಬೀಸಿ ನೀ ನನ್ನ ಕರೆದಾಗಿನಿಂದಲೂ ನೀ ಕರೆದಾಗಿನಿಂದಲೂ

ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಭಾಷೆಯು ಬಾರದೆ,

ನನ್ನ ಪಂಚೆಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಆವರಿಸಿರುವೆ,

ಅದಕೆ ‘ನಾನು’ ಎಂಬ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ‘ನೀನು’ ಎಂಬ ಕಿಚ್ಚನ್ನು ಹಚ್ಚು ಬಾ ಈಗಲೇ,

ಪಂಚೆಂದ್ರಿಯಗಳ ಸಮ್ಮೇಳನ ನಡೆಸೋಣ ಬಾ ನಾವಿಗಲೇ,

ನನ್ನ ಕಿರು ಬೆರಳಿಗೆ ನಿನ್ನ ಕಿರು ಬೆರಳ ಬೆಸುಗೆ

ಬೆಸೆಯೋಣ ಬಾ ನಾವಿಗಲೇ

ಬೆಸೆಯೋಣ ಬಾ ನಾವಿಗಲೇ

ಬೆಸೆಯೋಣ ಬಾ ನಾವಿಗಲೇ....

ಶ್ರಮಿಕ ಸೂರ್ಯ

ಒಮ್ಮೆ ಮೂಡಣದಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಸ್ವಾಗತ

ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಪಡುವಣದಿ, ಗೂಡು ಸೇರುವ ಸಂತಸದಿ ವಂದನಾರ್ಪಣೆಯ ಭಾಷಣ

ಯುಗಯುಗಗಳಿಂದ ಸಾಗಿದೆ ನಿನ್ನ ನಿರಂತರ ಓಡಾಟ

ಸಕಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳೋಡನೆ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಒಡನಾಟ

ಕಿರಣಗಳ ಕೈ ಚಾಚಿ ಸಾಲ ನೀಡಿರುವೆ ಗಿಡ-ಮರ ಹೂ ಬಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ

ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ...

ಒಮ್ಮೆ ಮೂಡಣದ ಮೋಡದ ಸೆರಗಿನ ಮುಂದೆ 

ಒಮ್ಮೆ ಪಡುವಣದಿ ಮೋಡದ ಸೆರಗಿನ ಹಿಂದೆ....

ನಾಳೆ ಸಿಗುವ ಭಾಷೆ ಕೊಟ್ಟು

ಮತ್ತೆ ದುಡಿವ ಪಣವ ತೊಟ್ಟು

ನಿನ್ನೆ ಭಾಷೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದ ನಾಡಿನೆಡೆಗೆ ನೋಟ ನೆಟ್ಟು

ಕಡಲಾಚೆ ಬಾನದಿ, ಕಡು ನೀಲಿ ಬಾನದಿ

ಅದೋ ಮುಳುಗುತಿಹ ‘ಕೆಂಪು ಚಂದಿರ’

ಮತ್ತೆ ಬರುವ ಸಂಭ್ರಮದಿ

ಮತ್ತೆ ಬರುವ ಸಂಭ್ರಮದಿ....

*ಕೆಂಪು ಚಂದಿರ= ಸೂರ್ಯ