ಓ ಅಪರಿಚಿತಳೆ ನೀನೆಲ್ಲಿಂದಲೋ
ಕೂಗಬಾರದೇ ನನ್ನ
ಓ ಅಪರಿಚಿತಳೆ
ನೀನೊಮ್ಮೆ ಕೂಗಬಾರದೇ ನನ್ನ
ನಾನಿಲ್ಲಿ ಕ್ಷುದ್ರನಾಗಿ-ಛಿದ್ರವಾಗಿ
ಬದುಕುತಿರುವೆ
ನೀನೆಲ್ಲೋ ಬುದ್ಧನಾಗುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿರುವೆ...!
ರೋಜು ರೋಜು ಈ ರೇಷಿಮೆಯಂತ ತಂಗಾಳಿಯು
ಹೋಗು-ಬರುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಹೇಳುತಿದೆ-ಕೇಳುತಿದೆ ನಿನ್ನನು
“ಹಾಲು ಹೊಳುಪು-ಬಿಳುಪಿನ ಸುಂದರಿ
ಆ ಕೋಮಲ ಬಳ್ಳಿಯಂತಹ ಮದನಾರಿ
ಹಾ...ಎಲ್ಲಿರುವಳು ಅವಳು ?
ಸೂರ್ಯ ರಶ್ಮಿಯ ಬೆಳಕಿನವಳು...ಬಳುಕಿನವಳು
ನಿನ್ನ ಜೀವಕೆ ಜೀವದಂತಿರುವವಳು”
ನಾ ಅಪೂರ್ಣ... ನೀ ಅಪೂರ್ಣ
ಇನ್ನೂ ಸಾಗಿದೆ ಜೀವನ...
ಸುತ್ತ ನಿನ್ನ ಸುಳಿದಾಟವಿಲ್ಲವಾದರೂ
ನೀನೊಮ್ಮೆ ಬೀರಿದ ನಗು ಅಲೆಅಲೆಯಾಗಿ
ಅಪ್ಪಳಿಸುತಿದೆ
ನನ್ನ ಮನದ ಕಡಲಿಗೆ...
ಸುತ್ತ ನಿನ್ನ ಮೊಗವೆಲ್ಲೂ ಕಾಣದಾದರೂ
ನಿನ್ನ
ಹುಡುಗಾಟ-ಚೆಲ್ಲಾಟಗಳ ಸಂಚಲನ ಮೂಡುತಿದೆ
ನೀನಿರುವ ಕುರುಹು ಎಲ್ಲಿದೆಯೋ
ಅದೇ ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚವು
ಎಲ್ಲಿರುವೆಯೋ...ನಿನೇಲ್ಲಿರುವೆಯೋ?
ನಾ ಅಪೂರ್ಣ...ನೀ ಅಪೂರ್ಣ
ಇನ್ನೂ ಸಾಗಿದೆ ಜೀವನ...
ಓ ಅಪರಿಚಿತಳೆ ಕೂಗಬಾರದೇ ನೀನೊಮ್ಮೆ...ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ
ಒಮ್ಮೆ...!
