ಪ್ರೇಮದ ತಂಗಾಳಿ

ಚೈತ್ರ ಮಾಸದ ಕಗ್ಗತ್ತಲೋಡಿಸಲು

ಪೂರ್ಣಿಮೆಯು ತಂದ ಬೆಳದಿಂಗಳು ನೀ

ತಂಗಾಳಿ ಬೀಸಿ ಮನದ ಮೌನ ಕಲುಕಿರುವೆ,

ನಿನ್ನ ಸೆರಗು ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ

ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಮನವೆಲ್ಲಾ ಗುಲ್ಲೆದ್ದು

ತಂಗಾಳಿ ಸಂತೆಯಲಿ ಸುಡು ಸುಡು ಅನುಭವ...

ಸುಯ್ಯ್-ಸುಯ್ಯ್ ಎಂದು ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿಯಲಿ

ನೀ ಏನೋ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದೆ

ಅರ್ಧಂಬರ್ಧ ಶಬ್ದಗಳು ಹೊರಬಂದು

ನಿಂತು...ನಾಚಿ...ನಕ್ಕವು...ನುಲಿದವು...

ನೀ ಮೈ ಸೋಕಿ ನಿಂತೆ...ಮಾತುಗಳು ಹೊರಡದೆ

ನನ್ನ ಮನದ ನೈದಿಲೆ ಸಂಭ್ರಮದಿ ಅರಳಿದೆ...

ಮನದೊಳಿರುವ ಅವ್ಯಾಹತ ಪ್ರೀತಿಯನು

ಯಾವ ಪರಿ ನಾ ಬಿಡಿ ಹೇಳಲಿ

ಅಂಗಳದೊಳಿರುವ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮಂಟಪದಡಿ

ಬೆಳ್ಳಿ ಮುಗಿಲಿಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ

ಇಬ್ಬನಿಯ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಲು

ತಂಗಾಳಿಗೆ ಕಿಚ್ಚು ಹಚ್ಚುವ ಬಂಢತನ ತೋರಿಬಿಡಲೇ?

ಬಾಳ ಪ್ರೇಮದ ಪ್ರಣಯಕೆ

ಬಳ್ಳಿಗಳ ಸಂಧಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡುತಿಹ ಚಂದ್ರಮನ ರುಜುವಾತು

ಸರಸ ವಿರಸಗಳ ಅದ್ಧೂರಿ ಚಿತ್ರಣಕೆ

ನೀ ಬಣ್ಣ ತುಂಬುವ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ... 

ಬಿಂದಿ

ಅಲ್ಮಾರಿಯ ಮೇಲೆ ನೀನಂಟಿಸಿದ

ಬಿಂದಿಯ ಸುತ್ತ ನಿನ್ನ ಹೋಲುವ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಬೇಕೆನಿಸಿತು

ಜೀವ ತುಂಬಲಸಾಧ್ಯವಾದರೂ

ನೀ ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಹೋದ ನಿರ್ವಾತಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿರುವೆ...

ಗದ್ದ-ಕೆನ್ನೆ ಹಿಡಿದು ಮುದ್ದಾಡುವೆ

ನೋಡುವೆಯಾ ನೀ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಯ ಸಡಲಿಸಿ ?

ಆ ಮುಂಗುರುಳನು ಮಾತ್ರ ನಾ ಬಿಡಿಸೆನು

ನಮ್ಮ “ಕಣ್ಣ ಮಿಲನ”ಕೆ ಕರಡಿಯ ಪ್ರವೇಶ ನಿಷಿದ್ಧ...

ಮೂಗು-ಮುಂಬೊಟ್ಟಿನ ತುದಿಯಲಿ ಯಾವುದೋ

ತಂತಿಯ ಗುಂಜನ...ಸಂಗೀತ ಸಮ್ಮೇಳನ...

ಕೆಂದುಟಿಯನು “ಬಿಡಿಸಲು” ಹೃದಯದ ಕಂಪನ

ನೆನಪಾಯಿತು ನೀ ಹರಿಸಿದ ಮೊದಲ ಮುತ್ತಿನ ಸಿಂಚನ

ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಹುಬ್ಬು ಕೊರೆದೆ

ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ದಿನ ಸಾಗರಲೆಗಳ ಏರಿಳಿತದಂತೆ...ಚಂದಿರೆಯು ನಾಚುವಂತೆ...

ಕಿವಿ-ಕಿವಿಯೋಲೆ ಬರೆದೆ

ನನ್ನ ಕಂಪನ ನಿನಗೆ ಕೇಳಿಸಲೆಂದು,

ಆದ್ರೆ ಜೋತಾಡುವ ಕಿವಿಯೋಲೆಗಷ್ಟೇ ಕೇಳಿಸಿದಂತಿತ್ತು ನನ್ನ ಆರ್ತನಾದ...!

ಚಿತ್ರ ಬರೆದೆ ಬಿಂದಿ ಕಿತ್ತೆಸೆದೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲ!

ಕಿತ್ತೆಸೆದ ಬಿಂದಿಯನು ಕನ್ನಡಿಯ ಮೇಲಂಟಿಸಿದೆ,

ಅಂಟಿಸಿದ ಬಿಂದಿಯೊಟ್ಟಿಗೆ ನನ್ನ ನಾ ನೋಡಿದಾಗ

ನನ್ನಲ್ಲಿ ನೀನಿದ್ದೆ...ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನಿದ್ದೆ...

ನಿನ್ನ ಹೀಗೆ ನೆನೆ ನೆನೆದು 

ಮನವಾಯಿತು ಪ್ರೇಮ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಒದ್ದೆ ಒದ್ದೆ ಒದ್ದೆ...